Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 11 92 878

Data 30 sierpnia 2016 Wt. 15:49 19:32

Rower Ridley Fenix 11 55 200

Kalorie 1986kcal

Czas 3:30:22 46 240 1:04 0:48 0:03

Dystans 101.66km 46 232 29.27 24.81

Prędkość 29.00km/h 34 246 27.2 30.9 57.1

Kadencja 88rpm 150

Tętno 137bpm 158

Moc 202W 17 100 152 183 761

TSS 255 19 83

Przewyższenia 832m 34 156        313

Nachylenie + 2.8% - 3.4% + 9.8 - 11.6

Temperatura 21.0°C 17.0 24.0

Niesamowitą, niemożliwą do ogarnięcia siłami umysłu, duchową przemianę przechodzę w ostatnich dniach. Sprawiła, że innymi oczami patrzę na świat. Pozornie identyczny, niezmieniony, wciąż ten sam, ale jego kolory stały się nagle bardziej żywe, świeże i soczyste. Na partyturze powiewów wiatru unoszą się nuty, tworząc hymn nieskończony, płynący w przestrzeni, mistyczny, tajemniczy, inspirujący. Słowa, które znałem, zdania, które kiedyś czytałem i które – jak mi się wydawało – rozumiałem, nagle zabrzmiały zupełnie inaczej, odkrywając przede mną prawdziwy sens. Jak to możliwe, że patrzyłem, a nie widziałem, słuchałem, a nie słyszałem, czytałem, a nie rozumiałem? Teraz to już nieważne, bo przeszłość nie istnieje, odeszła w mrok niebytu i zapomnienia.

I jakże teraz opisać mam dzisiejszą przejażdżkę, która w rzeczywistości była tylko tłem scenografii na scenie zagłębienia się w własnych myślach? Pominę ją milczeniem. Może innym razem…



Wawel skąpany blaskiem kończącego się lata

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 10 91 877

Data 27 sierpnia 2016 Sob. 10:51 15:01

Rower Ridley Fenix 10 54 199

Kalorie 1939kcal

Czas 3:48:34 14 119 0:39 0:32 0:00

Dystans 108.36km 20 114 16.30 15.69

Prędkość 28.45km/h 46 330 24.5 29.2 53.7

Kadencja 88rpm 122

Tętno 130bpm 154

Moc 166W 53 560 135 162 615

TSS 189 45 211

Przewyższenia 524m 72 381        278

Nachylenie + 3.2% - 3.4% + 8.5 - 9.9

Temperatura 29.6°C 26.0 36.0

Trzydzieści stopni ciepła nie należy do kanonu moich ulubionych temperatur na dłuższe rowerowe wyjazdy. Ale jeździć przecież trzeba, a ponieważ ostatnio aż dwukrotnie pokonałem dystans mniejszy od stu kilometrów, dzisiaj byłem po prostu skazany na dłuższe pedałowanie w pełnym słońcu. Trasa nie była wymagająca, ale upalna końcówka wakacji skutecznie ograniczyła moje możliwości w zakresie generowania mocy, a ta przecież nawet w najbardziej optymalnych warunkach d*** nie urywała. Na trasę wyruszyłem tuż przed jedenastą, co oznaczało, że słońce zbliżało się do najwyższego punktu na idealnie czystym niebie, na wizerunku którego nie było choćby najmniejszej skazy. Nie było żadnej szansy na cień, żadnej ucieczki przed morzem złotego ognia. Jechałem więc tempem mocno turystycznym, mając mnóstwo czasu, aby spokojnie podziwiać małopolskie krajobrazy w nostalgicznym nastroju kończących się wakacji. W tym spokojnym rytmie zaliczyłem pętlę, na której znalazły się m.in. Brzezie, Książnice, Łapczyca, Bochnia, Świniary, Ispina, Niepołomice. Było więc i pagórkowato i płasko, i w górę i w dół, i z wiatrem i pod wiatr. Kilkanaście kilometrów przed domem włączyła się kontrolka niskiego stanu paliwa. To słońce wysysało ze mnie resztki energii. Włączyłem więc tryb awaryjny, zmieniłem tempo z turystycznego na rekreacyjne i jadąc na „oparach” spokojnie dotarłem do domu.



Nawet las nie chronił przed słońcem
Most kolejowy w Niepołomicach
I co z tego, że jest gorąco? Grunt to dobry nastrój!

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 9 90 876

Data 25 sierpnia 2016 Czw. 16:08 19:32

Rower Ridley Fenix 9 53 198

Kalorie 1809kcal

Czas 3:17:21 57 334 1:03 0:44 0:00

Dystans 92.03km 55 321 24.79 23.65

Prędkość 27.98km/h 57 390 23.5 32.2 61.5

Kadencja 88rpm 137

Tętno 132bpm 153

Moc 195W 26 168 148 217 680

TSS 222 34 154

Przewyższenia 891m 28 128        392

Nachylenie + 3.6% - 3.8% + 14.1 - 9.7

Temperatura 22.5°C 19.0 26.0

Dość często pokonywałem trasę Świątniki Górne – Mogilany – Radziszów – Skawina – Tyniec. Ale jakoś nigdy nie zdarzyło się, abym jechał w odwrotnym kierunku. Szukając przyczyn takiego stanu rzeczy, doszedłem do wniosku, że chyba unikałem zaliczenia pewnej „miłej” drogi, łączącej Radziszów z Bukowem. Jadąc od Bukowa jest to bowiem piekielnie szybki, stromy zjazd. Tam zazwyczaj pobijałem swoje własne rekordy prędkości. Oczywistą oczywistością jest, iż w kierunku przeciwnym jest to podjazd. Dla miłośników zmagań z takimi przeciwnościami natury, jest on przecudnej urody. Dla tych, którzy jadąc w górę cierpią przestraszne katusze, będzie zmorą, katorgą i drogą przez mękę. Ja nie mam budowy górala i chociaż półtora roku temu zrzuciłem potężny bagaż nadmiarowych kilogramów, stając się pomocą naukową z dziedziny anatomii człowieka, nie śmigam po stokach niczym górska kozica. To jednak wcale mi nie przeszkadza darzyć sympatią owych dróg wznoszących się ku niebu, bo lubię wyzwania, a będąc na szczycie, gdzie nade mną jedynie błękit i nieskończoność dzieła Boskiego Stworzenia, odczuwam nieskrywaną radość i satysfakcję.

Pojechałem więc do Tyńca, a potem do Skawiny i Radziszowa. Tam skręciłem w wąską ulicę, na której rozpoczęła się zabawa. Rzeczony podjazd istotnie jest nielichy. To ponad kilometr o średnim nachyleniu powyżej 10%. Nie ma tutaj szans na odpoczynek, na złapanie głębszego oddechu, na uspokojenie rozszalałego tętna. Nie sposób się także zatrzymać, bo ruszyć pod górę już nie sposób. Nachylenie nigdzie nie spada poniżej 9%, osiągając miejscami nawet 16%. Nic więc dziwnego, że cyferki na liczniku dystansu stoją niemalże w miejscu, a wspomniany kilometr ciągnie się w nieskończoność. Dojeżdżając do każdego zakrętu ma się nadzieję, że tuż za nim będzie już koniec. Nic z tego. Za zakrętem jest kolejna ścianka. Potem znów zakręt i znów ścianka. I tak do samego szczytu.

Gdy już znalazłem się na górze, wciąż pamiętałem jak się nazywam, gdzie mieszkam i co tutaj robię. Pojechałem więc dalej, nie oszczędzając sobie trudów pokonywania pomniejszych pagórków, które w całej obfitości rozrzucone są po okolicy. Mogilany, Świątniki Górne, Gorzków, Koźmice Małe, Rożnowa. Zjechałem do Wieliczki, ale nie chciałem jeszcze wracać. Pojechałem więc dalej w stronę Niepołomic i dopiero w Zakrzowcu ostatecznie zmieniłem kierunek, aby tuż przed zachodem słońca dotrzeć do domu, wypić szklankę zimnej coli zero i pomyśleć, że to był dobry dzień.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 8 89 875

Data 23 sierpnia 2016 Wt. 16:41 19:36

Rower Ridley Fenix 8 52 197

Kalorie 1723kcal

Czas 2:51:43 69 442 0:27 0:23 0:00

Dystans 88.87km 59 336 13.23 12.32

Prędkość 31.05km/h 4 25 28.9 31.8 50.6

Kadencja 89rpm 119

Tętno 136bpm 163

Moc 204W 14 87 163 202 710

TSS 212 37 169

Przewyższenia 408m 97 562        249

Nachylenie + 3.1% - 3.4% + 8.2 - 7.3

Temperatura 21.1°C 18.0 24.0

Coraz wcześniejsze zachody słońca przypominają, że nieuchronnie zbliża się koniec lata. Już za tydzień dzieciaki wrócą do szkół, a kierowcy przypomną sobie znaczenie słowa „korek”. Chociaż dawno temu zakończyłem już moją edukację, gdzieś w głowie pozostało zakodowane uczucie nostalgii, powracające zawsze pod koniec sierpnia, przypominające, że kiedyś i mnie kończył się czas wakacyjnej beztroski i nadchodziła pora powrotu do szkolnych obowiązków. Jednak nie z tego powodu potrzebowałem dzisiaj oderwać się od świata i chwilę pobyć sam ze sobą w ciszy, bez świadków, wśród zieleni. A jeśli tak, to znam tylko jedno takie miejsce – Puszczę Niepołomicką. Pojechałem tam, ukryłem pomiędzy zielonymi drzewami, słuchając popołudniowej muzyki lasu. Wszystko dookoła było moje – z rzadka mijałem nielicznych łowców samotności. Tylko ja, szum opon, zapach puszczy, ciepły wiatr i wszystkie odcienie błękitu na niebie. Tajemnica. Mistyka. Modlitwa…

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 7 88 874

Data 20 sierpnia 2016 Sob. 10:43 15:11

Rower Ridley Fenix 7 51 196

Kalorie 2167kcal

Czas 4:12:19 9 71 1:21 0:59 0:00

Dystans 115.11km 9 65 32.16 31.11

Prędkość 27.37km/h 70 462 23.7 31.3 55.7

Kadencja 89rpm 148

Tętno 134bpm 156

Moc 176W 50 453 138 168 1803

TSS 233 28 134

Przewyższenia 1022m 15 83        323

Nachylenie + 3.2% - 3.3% + 11.0 - 10.6

Temperatura 29.1°C 25.0 32.0

Plan narodził się bardzo szybko. Kilka kliknięć myszy i miałem gotową całą trasę. Wystarczyło tylko przesłać ją do GPS’a i wyruszyć w drogę. Kierunek: północ. Tam zapuszczam się bardzo rzadko. Dlaczego? Być może dlatego, że nie odkryłem tam wielu pięknych zakątków. A może po prostu źle szukałem? Nie wiem. Dzisiaj wybrałem ten kierunek trochę z przypadku, a trochę świadomie. Celem były Racławice – „te” Racławice, gdzie 222 lata temu powstańcy pokonali wojska rosyjskie. Wspominam o tym jedynie na marginesie, bo wyruszając w trasę, daleki byłem od patriotycznych uniesień. Miałem zamiar aktywnie spędzić sobotę, a jeśli wracać myślami do przeszłości, to jedynie do tej przypadającej na lata mojej młodości. Jeśli miałem przywoływać wspomnienia, to bardzo osobiste. Nie przewidziałem jednak, że powracający upał aż tak bardzo da mi się we znaki. To zadziwiające, w jaki sposób wysoka temperatura obniża moją wydajność. Jeszcze przedwczoraj cieszyłem się szybką jazdą, a dzisiaj męczyłem się na większości podjazdów. A tych ostatnich nie brakowało. W zasadzie cała droga na północ polega na ciągłym pokonywaniu wzniesień. Trudno znaleźć tam dłuższe płaskie odcinki. Tylko góra, dół, góra, dół i upalne promienie słońca, przed którym bardzo rzadko mogłem uciec w obszary zbawiennego cienia. Jechałem więc wolniej niż planowałem, z niepokojem obserwując ubytek życiodajnych płynów w moich bidonach. Na szczęście miałem przy sobie dodatkową butelkę na „czarną godzinę”. Ta godzina nadeszła w okolicach Kocmyrzowa, gdy powoli kończyła się moja dzisiejsza przygoda, a przed sobą miałem już tylko łagodne zjazdy do mojego Krakowa.



Spotkanie z Pieszą Pielgrzymką Tarnowską
Kopiec Kościuszki w Racławicach

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 6 87 873

Data 18 sierpnia 2016 Czw. 15:50 19:21

Rower Ridley Fenix 6 50 195

Kalorie 2167kcal

Czas 3:26:50 50 279 0:29 0:24 0:00

Dystans 109.77km 17 104 13.87 13.24

Prędkość 31.84km/h 1 4 28.6 32.2 53.4

Kadencja 92rpm 126

Tętno 142bpm 161

Moc 198W 24 137 169 180 700

TSS 242 22 106

Przewyższenia 441m 90 495        254

Nachylenie + 3.2% - 3.4% + 7.0 - 9.3

Temperatura 22.3°C 18.0 25.0

Dzisiaj było płasko, a nawet bardzo płasko. Brak sensownych przewyższeń sprawił, że było także dość szybko. Szybko jest oczywiście pojęciem względnym, bo znam wielu amatorów, dla których średnia nieco powyżej trzydziestu na godzinę oznacza wyjątkowo ślimacze tempo, ale znam też takich, dla których byłaby drugą prędkością kosmiczną. Dla mnie jest w sam raz.

Wszyscy śledzący moje – raz lepsze, raz gorsze – próby beletrystyczno-dokumentalistyczne na tym blogu wiedzą, że w moim przypadku jazda po płaskim oznacza, iż mogłem wybrać jeden i tylko jeden kierunek eksploracji małopolskiej krainy. Słusznie. Tak właśnie było. Pojechałem w kierunku Niepołomic. A gdy już przejechałem przez to miasto, skierowałem się w stronę Uścia Solnego i pojechałem aż do Niedarów. Tam skręciłem na południe i poruszając się wśród pól „malowanych zbożem rozmaitem” (wybaczcie tę mickiewiczowską wrzutkę – w rzeczywistości jest już po żniwach), dotarłem do Mikluszowic. Dystans był już zacny, więc biorąc pod uwagę nadchodzącą porę zmierzchu, wjechałem w zaciszną gęstwinę Puszczy Niepołomickiej, którą pożegnałem dopiero siedemnaście kilometrów dalej. I znów na krótko zawitałem do Niepołomic. A potem Grabie, a potem Brzegi i Kokotów, i niewielki podjazd w Czarnochowicach. Do domu miałem już z górki. Zarówno w przenośni, jak i dosłownie.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 5 86 872

Data 15 sierpnia 2016 Pon. 11:01 15:03

Rower Ridley Fenix 5 49 194

Kalorie 2194kcal

Czas 3:40:06 23 166 1:08 0:51 0:00

Dystans 108.27km 21 116 30.04 27.39

Prędkość 29.51km/h 22 162 26.2 32.2 59.2

Kadencja 91rpm 148

Tętno 139bpm 159

Moc 198W 24 137 161 186 812

TSS 259 17 71

Przewyższenia 924m 26 119        322

Nachylenie + 3.1% - 3.4% + 9.9 - 13.3

Temperatura 23.0°C 20.0 29.0

Bezpieczny przejazd rowerem ulicami Wielicką, Kamieńskiego, Konopnickiej i przez Most Dębnicki aż do Jubilata? Czy to możliwe? Możliwe, ale tylko w dzień świąteczny. I to nie w taki byle jaki, ale taki, gdy zamknięte są wszystkie sklepy. Statystyczny Polak jest wówczas zagubiony, nie ma co z sobą począć i siedzi w domu, a ulice są puste, bezpieczne, przyjazne. Tak właśnie zaczęła się moja dzisiejsza aktywność rowerowa. Było tak spokojnie, że przez te pierwsze dziewięć kilometrów, mogłem spokojnie zastanowić się, dokąd pojechać. Padło na Alwernię…

A tak w ogóle, to powielałem fragmenty niedawnych tras. Początek był prawie taki sam, jak trzy tygodnie temu gdy jechałem do Strzelec Opolskich. Przejechałem przez Piekary i Liszki, gdzie skręciłem na drogę 780. Wtedy nie mogłem się odprężyć, bo po pierwsze, padał deszcz, a po drugie, był to dzień powszedni, a więc ruch panował spory. Dzisiaj było zupełnie inaczej. Mogłem spokojnie przyjrzeć się okolicy, cieszyć się jazdą lub nawet „wyłączyć” i przynajmniej częściowo uciec w świat własnych myśli. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku, bo jednak od czasu do czasu mijały mnie rozpędzone samochody. Droga 780 zaprowadziła mnie prosto do Alwerni. Miałem już więc zaliczony główny punkt trasy i tutaj historia mogłaby się zakończyć, ale postanowiłem, że urozmaicę sobie jazdę i nie wybiorę najkrótszej lub też najbardziej oczywistej drogi powrotnej. Pojechałem na północ, przejechałem nad autostradą A4 i leśnym, ale asfaltowym duktem, skierowałem się na wschód w stronę Rudna. Owa droga niestety miała fragmenty nie asfaltowe, więc mogłem przypomnieć sobie moje niedawne podboje dróg gruntowych w okolicach Sobótki. Jednak tym razem nie musiałem zawracać i wkrótce dotarłem w okolice futurystycznych kopuł Alwernia Studios. Potem zjechałem do Tenczynka, w którym widziano mnie trzy dni temu. Tym razem nie zamierzałem jechać drogą 79, ale po dotarciu do Krzeszowic, pojechałem jeszcze kawałek na północ i dopiero później skręciłem na wschód, aby krętą, malowniczą, obfitującą w krótkie podjazdy i zjazdy drogą, przez Siedlec, Pisary, Rudawę, Brzezinkę, Więckowice i Brzezie, dotrzeć do zachodnich granic Krakowa. A później wystarczyło już tylko przejechać przez pogrążone w świątecznym letargu miasto, by wrócić do punktu wyjścia i cieszyć się kolejnym dobrym dniem.



Zielona Alwernia
Uśpiona Alwernia
Cicha Alwernia

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 4 85 871

Data 12 sierpnia 2016 Pt. 14:25 18:11

Rower Ridley Fenix 4 48 193

Kalorie 2310kcal

Czas 3:37:33 28 182 0:58 0:42 0:00

Dystans 111.05km 12 93 26.68 23.47

Prędkość 30.63km/h 6 41 27.5 33.0 54.7

Kadencja 89rpm 123

Tętno 141bpm 164

Moc 205W 13 78 169 200 902

TSS 277 9 43

Przewyższenia 780m 43 186        358

Nachylenie + 2.9% - 3.4% + 8.5 - 11.2

Temperatura 19.3°C 17.0 21.0

Czy to zasługa trzech dni odpoczynku? Albo kwestia idealnej pogody? A może jedno i drugie? Nie wiem, ale faktem jest, że dzisiaj jechało mi się wyjątkowo lekko. Niestraszne były podjazdy, niestraszny przeciwny wiatr. Po prostu czułem moc i niewzruszenie parłem do przodu. Nie zafundowałem sobie ani chwili odpoczynku, nie licząc oczywiście momentów, gdy zatrzymywała mnie sygnalizacja świetlna, bądź musiałem ustąpić pierwszeństwa przejazdu. Jechałem i jechałem i miałem wrażenie, że mogę tak robić w nieskończoność.

A wszystko zaczęło się od podstawowego dylematu: dokąd jechać? Ponieważ nie doszedłem do porozumienia z samym sobą, znów miał zdecydować przypadek. Ów przypadek najpierw banalnie zaprowadził mnie do Tyńca. Stamtąd wróciłem do Krakowa, przejechałem przez Dębniki i na Rondzie Grunwaldzkim skręciłem w stronę Mostu Dębnickiego. Potem znów skierowałem się na zachód, przejechałem ulicą Królowej Jadwigi, a gdy na dużej tarczy spokojnie zaliczyłem cały podjazd na ulicach Staropolskiej i Jodłowej, zrozumiałem, że dzisiaj moc jest ze mną. Ulicą Księcia Józefa pojechałem do Kryspinowa, skręciłem w stronę Balic, ale już po chwili wpadłem na pomysł, aby zapuścić się jeszcze dalej w kierunku zachodnim. W ten sposób narodził się ostateczny pomysł na dzisiejszą przejażdżkę. Zaliczyłem Cholerzyn, a od Mnikowa przez Czułów do Sanki jechałem cały czas pod górę. Tam osiągnąłem najwyższy punkt trasy i zadowolony z sobie zjechałem do Tenczynka, za którym skręciłem na wschód. W Krzeszowicach wjechałem na ruchliwą drogę 79. Jazda po niej w piątkowe popołudnie na progu długiego weekendu była szczególnie trudna. Mogłem zapomnieć o odprężeniu i wyluzowaniu, całkowicie skupiając się na analizie tysięcy sygnałów docierających do moich zmysłów. To męczące, ale dzisiaj byłem przecież w formie, więc relatywnie szybko dotarłem do Zabierzowa, gdzie uciekłem z zatłoczonej drogi i pojechałem w stronę Rząski. Tak na marginesie muszę wspomnieć, że za Krzeszowicami wyprzedził mnie Jaguar XK 06-09. To raczej dość szybkie auto, ale latać nie potrafi. W Zabierzowie, czyli ładnych kilka kilometrów dalej, to ja go wyprzedzałem, gdy toczył się z prędkością kulawego żółwia w szeregu innych samochodów. Ot, taka scenka rodzajowa…

Na koniec pozostał mi już tylko przejazd przez całe miasto. Zbliżał się wieczór, niebo było zachmurzone, a temperatura raczej wczesno jesienna, aniżeli letnia. Tak, to były idealne warunki do jazdy.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 3 84 870

Data 8 sierpnia 2016 Pon. 17:25 20:03

Rower Ridley Fenix 3 47 192

Kalorie 1419kcal

Czas 2:24:07 87 649 0:30 0:26 0:00

Dystans 70.53km 78 513 13.73 13.46

Prędkość 29.36km/h 25 179 26.9 30.5 51.6

Kadencja 87rpm 145

Tętno 137bpm 161

Moc 200W 20 122 156 181 801

TSS 174 49 240

Przewyższenia 428m 93 526        324

Nachylenie + 3.1% - 3.3% + 8.9 - 6.7

Temperatura 25.6°C 22.0 28.0

No proszę. Pierwszy dzień po urlopie, pierwsze niewyspanie, pierwsza popołudniowa senność. To oraz inne przyczyny sprawiły, że postanowiłem wybrać się na zdecydowanie krótszą przejażdżkę. Po raz pierwszy od dawien dawna poruszałem się głównie po Krakowie, co zazwyczaj oznacza, że jedzie się wolno i nerwowo. Tym razem było inaczej – ruch samochodowy niewielki, zielone światła zdarzały mi się nadzwyczaj często, a więc i jazda była płynna, sprawna, komfortowa. Z racji krótszego dystansu i skromnych przewyższeń nie musiałem dbać o rozłożenie sił, bo nawet gdyby te ostatnie mnie opuściły, do domu miałem relatywnie niedaleko. Gdy tylko cienie stały się kuriozalnie długie, jednoznacznie informując świat, że zachód słońca jest blisko, spadła temperatura, poprawiając jeszcze bardziej warunki jazdy. Wkrótce zatrzymywałem się pod domem. Nieco zmęczony, tym razem bez uśmiechu i bez entuzjazmu wyłączałem elektroniczne gadżety, wracając do przestrzeni analogowej ciszy, ograniczonej płaszczyznami ścian.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 2 83 869

Data 4 sierpnia 2016 Czw. 10:12 15:58

Rower Ridley Fenix 2 46 191

Kalorie 2577kcal

Czas 4:54:58 5 27 1:51 1:09 0:00

Dystans 128.12km 5 27 38.95 36.80

Prędkość 26.06km/h 106 684 21.0 31.8 59.0

Kadencja 86rpm 148

Tętno 130bpm 152

Moc 182W 46 378 140 176 1076

TSS 288 6 29

Przewyższenia 1390m 4 23        414

Nachylenie + 3.6% - 3.8% + 11.4 - 12.9

Temperatura 31.1°C 27.0 45.0

Nie przestraszyłem się prognozy pogody, która wieszczyła upały i zdecydowałem się na wyjazd w górzyste rejony mojej małej ojczyzny. Celem była wioska Rajbrot, położona w dolinie Uszwicy pomiędzy Żegociną a Lipnicą Murowaną. Mglisty wizerunek tego miejsca pozostał w okruchach mej pamięci, ponieważ często znajdowało się na szlaku rajdów harcerskich, w których namiętnie brałem udział w latach młodości. Czasem jednak tak się zdarza, że…

… już od początku nic nie idzie tak, jak iść powinno. Po pierwsze, zaspałem i na trasę wyruszyłem godzinę później niż planowałem, a więc upał doskwierał mi niemalże od samego początku. Po drugie, z nieznanych mi powodów GPS informował mnie, że mam do przejechania ponad sto kilometrów więcej, niż przejechać powinienem. To mnie bardziej irytowało niż przeszkadzało, bo trasę znałem. Po trzecie, dzień wcześniej wymieniałem łańcuch i pomimo tego, że wydłużenie nie przekroczyło nawet 0,4%, nowy łańcuch przeskakiwał na kilku tylnych zębatkach. To się zdarza i z reguły mija po przejechaniu kilkunastu – kilkudziesięciu kilometrów, ale niemiłosiernie wkurza. Po czwarte, okazało się, że za mostem na Rabie w Marszowicach kładziony jest nowy asfalt i miły pan poinformował mnie, że lepiej nie jechać po lepkiej nawierzchni. Musiałem więc zawrócić i nadłożyć kilkanaście dodatkowych kilometrów. Najgorsze jest to, że przy wjeździe do Marszowic stał gość, którego jedynym zadaniem było informowanie o remoncie, ale widząc rowerzystę, nie zrobił tego. No i wreszcie po piąte, gdy już byłem na właściwym kursie i ścieżce, gdy kończyłem pokonywać dość wymagający podjazd do Brzezowej, poczułem, że rower jest podejrzanie „miękki”. Spojrzałem na tylne koło – kapeć. Nie było wyjścia. Zatrzymałem się, aby naprawić lub wymienić dętkę. Bezskutecznie szukałem zacienionego miejsca i koniec końców pracowałem w pełnym słońcu. Nie znalazłem uszkodzenia, więc zamiast łatać, wymieniłem dętkę. Po dwudziestu minutach ruszyłem w dalszą drogę, wyczerpując limit pecha na dzisiaj.

Miałem przed sobą najpiękniejszą, ale jednocześnie najbardziej wymagającą część trasy. Czekała na mnie niepowtarzalność krajobrazów, unikalne piękno otaczającej mnie przyrody, magia zielonych wzgórz, szum potoków, śpiew ptaków, złoto pszenicznych pól. Ale jednocześnie musiałem zmagać się z gorącym słońcem, żar którego sprawiał, że często musiałem sięgać po bidony. Nieliczne zacienione miejsca nie dawały szans na złapanie oddechu. Z minuty na minutę, epicka wyprawa do krainy zapamiętanej z młodości, zamieniała się w walkę o przetrwanie. Nie było mowy o utrzymaniu dobrej prędkości średniej, a kluczem do przetrwania stało się właściwe rozłożenie sił. Podjazdy pokonywałem więc bardzo miękko, odpoczywałem na zjazdach i starałem się kryć w cieniu licznych lasów.

Rajbrotu nie poznałem. Minęło zbyt wiele czasu, a i czasy są inne. Uboga małopolska wioska zmieniła się nie do poznania. Kolejny raz pomyślałem sobie, czy ci skończeni idioci, obwiniający Unię Europejską o całe zło świata, kiedykolwiek odwiedzili takie miejsca i zobaczyli, jaka zaszła w nich zmiana? Szkoda, że nie miałem czasu, aby dokładniej zwiedzić wiejskie zaułki. Będę musiał wrócić w to miejsce – postanowiłem i ruszyłem w drogę powrotną. Była łatwiejsza niż ta, którą do tej pory pokonałem i nie towarzyszyły jej już żadne niemiłe przygody. I tylko słońce grzało wciąż mocniej i mocniej, sprawiając, że każdy kilometr stawał się wyzwaniem. Cierpliwie i wytrwale jechałem przed siebie i nawet GPS od dłuższego czasu pokazywał właściwy dystans, a tylne zębatki już dawno „dostroiły” się do nowego łańcucha. I tylko energii brakowało, aby w pełni cieszyć się jazdą.



XVI-to wieczny drewniany kościół w Rajbrocie.
Malownicze okolice Rajbrotu.
Droga za Rajbrotem.