Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 6 146 1495

Data 19 listopada 2020 Czw. 12:58 15:47

Rower Ridley Helium SLX 6 72 155

Kalorie 1360kcal

Czas 2:39:46 38 510 0:50 0:28 0:00

Dystans 71.44km 43 490 18.30 15.00

Prędkość 26.83km/h 68 550 21.9 31.9 58.1

Kadencja 88rpm 122

Tętno 138bpm 162

Moc 178W 63 424 142 175 763

TSS 181 51 229

Przewyższenia 616m 12 291        399

Nachylenie + 3.4% - 4.1% + 8.3 - 15.2

Temperatura 13.5°C 11.0 15.0

Rzadko w tym roku zdarzało się, abym jeździł na rowerze przez trzy kolejne dni. To w ogóle raczej rzadko się zdarzało, a już na pewno nie w listopadzie, który z reguły nie jest miesiącem wyjątkowo sprzyjającym rowerowym eskapadom. Jednak tym razem musiałem skorzystać z przychylności aury, tym bardziej, że chodzą słuchy, potwierdzone wróżbami meteorologów, iż nadciąga mroczny czas chłodu.

Tak więc, dnia trzeciego wybrałem się byłem na kolejną przejażdżkę i wbrew logice tudzież zdrowemu rozsądkowi, nie zdecydowałem się na zaliczenie bezpłciowej, płaskiej, łatwej trasy, ale postanowiłem zmusić mój pozbawiony formy organizm, do wykrzesania ostatniego ognia w tym sezonie, zanim na dobre pogrąży się w zimowym marazmie. A gdzież są lepsze miejsca do krzesania kolarskiego ognia od rejonów położonych na południe od Krakowa? W ten oto sposób zaliczyłem Świątniki Górne, Mogilany, Buków, a na koniec zawitałem do Skawiny, aby „machnąć” jeszcze jeden mały „hopek” na drodze do Tyńca. Tamże skończyły się wyzwania, nie licząc krótkiego, poprzedzonego miłą pogawędką, ścigania z trzykrotnie młodszym ode mnie człowiekiem.

Ech, młodość…

„(…) Młodości! dodaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy:
Kędy zapał tworzy cudy,
Nowości potrząsa kwiatem
I obleka w nadziei złote malowidła! (…)”

I tak oto zakończyła się moja rowerowa przygoda A.D. 2020, a przynajmniej wiele na to wskazuje. Wkrótce przesiądę się na trenażer, aby wyruszyć w kilkumiesięczną wirtualną podróż w „poszukiwaniu straconego czasu”, czyli starając się odzyskać kondycji raj utracony.

A może jeszcze nie?

Opactwo Benedyktynów w kolorach jesieni.
Pod słońce.
Wisła w Tyńcu.
Ridley Helium SLX w promieniach jesiennego słońca.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 5 145 1494

Data 18 listopada 2020 Śr. 14:01 15:59

Rower Ridley Helium SLX 5 71 154

Kalorie 1019kcal

Czas 1:48:36 66 1093 0:20 0:14 0:06

Dystans 51.52km 67 920 9.38 6.99

Prędkość 28.46km/h 48 321 27.2 28.4 50.0

Kadencja 91rpm 115

Tętno 140bpm 156

Moc 184W 49 344 157 162 635

TSS 132 64 299

Przewyższenia 246m 64 970        243

Nachylenie + 2.6% - 3.6% + 8.6 - 9.5

Temperatura 11.3°C 9.0 14.0

Powoli kończy się ten przedziwny rok. Na jego podsumowanie przyjdzie jeszcze czas, a póki co, korzystam z jedynego pozytywu globalnego ocieplenia, jakim jest wydłużenie sezonu aktywności typu outdoor.
Zmierzch zapada nazbyt wcześnie, mrok króluje nazbyt długo...Zakładając, że pierwszą wiosenną przejażdżkę zaliczam w kwietniu, czas rowerowej posuchy na świeżym powietrzu skrócił się do 4 miesięcy. Niestety moja słabość trwa i nic nie wskazuje na to, żeby w tym temacie szybko zaszła jakaś istotna zmiana. Dzisiejsza trasa była przecież płaska jak pewna część ciała enerdowskich sprinterek (młodszym wyjaśniam, że kiedyś było takie państwo NRD), warunki do jazdy były idealne, a ja nawet nie potrafiłem osiągnąć średniej 30 km/h. Przecież kiedyś taką średnią, to ja miałem nawet w górach! Ktoś powie, że prędkość nie jest miarodajnym parametrem, opisującym kondycję. Oczywiście, że nie, ale wystarczy spojrzeć na średnią lub nominalną moc i tam widać dokładnie, że bywało lepiej, znacznie lepiej. A jeśli wierzyć dokładności wyliczeń Garmina, to moje VO2Max w przeciągu roku spadło z 47 ml/kg/min do… 38 ml/kg/min. Nie ma rady, „trza” się za siebie zabrać. Na szczęście wciąż mam frajdę z jazdy i nawet mam pewne, bardzo ostrożne plany na przyszły rok. Wkrótce o tym napiszę.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 4 144 1493

Data 17 listopada 2020 Wt. 13:59 16:24

Rower Ridley Helium SLX 4 70 153

Kalorie 1229kcal

Czas 2:10:41 53 820 0:21 0:19 0:30

Dystans 61.26km 54 658 9.81 8.95

Prędkość 28.13km/h 56 374 27.4 27.7 44.0

Kadencja 90rpm 120

Tętno 145bpm 166

Moc 187W 37 299 157   687

TSS 163 58 258

Przewyższenia 274m 58 892        248

Nachylenie + 2.8% - 3.1% + 6.7 - 8.0

Temperatura 11.0°C 9.0 12.0

W myśl zasady „spieszmy się kochać pogodne jesienne dni – tak szybko odchodzą”, zwiałem z pracy tuż przed czternastą, licząc, że zdążę wykręcić sensowny dystans przed zachodem słońca. A nawet gdyby się nie udało, to przecież zmrok nie zapada natychmiast po zachodzie, prawda? Otóż, nieprawda! O tej porze roku ciemność pojawia się niepokojąco szybko po zniknięciu ostatniego promienia słońca. Dobrze, że nie zapuściłem się gdzieś dalej, bo jazda szosówką po zmroku nie należy do moich ulubionych wyzwań, pomimo tego, że zestaw lampek Bontrager Ion 200 RT / Flare RT zapewnia mi względne bezpieczeństwo. Sama trasa nie była specjalnie ambitna, ale nie jest to czas na realizację wymagających wyzwań. Trzeba się cieszyć, że jest w miarę ciepło i pogodnie, a na wyzwania przyjdzie czas wiosną. Póki co, muszę przygotować jakiś sensowny plan na zimę, bo moją aktualną kondycję dzielą lata świetlne od poziomu, który uznałbym za satysfakcjonujący. Na szczęście powoli zbliżam się do optymalnej wagi, co nieco poprawia mój rowerowy nastrój.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 3 143 1492

Data 14 listopada 2020 Sob. 11:56 14:51

Rower Ridley Helium SLX 3 69 152

Kalorie 1491kcal

Czas 2:39:37 39 511 0:44 0:34 0:00

Dystans 71.26km 44 494 16.74 16.61

Prędkość 26.79km/h 69 557 22.5 29.1 51.0

Kadencja 89rpm 123

Tętno 150bpm 168

Moc 194W 26 185 156 152 774

TSS 216 27 162

Przewyższenia 577m 14 323        342

Nachylenie + 3.4% - 3.5% + 10.8 - 20.0

Temperatura 10.9°C 10.0 13.0

Plan był, ale rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Jak w życiu – planujemy jedno, wychodzi drugie. Różnica jest taka, że w życiu przeważnie nie mamy wpływu na zdarzenia, które dzieją się wokół nas. Natomiast trasy rowerowych przygód wybieramy sobie sami. A mój plan na dzisiaj był prosty, żeby nie powiedzieć – prymitywny.
Jesienny spleen.Chciałem spokojnie sobie pojeździć, bez żadnych wyzwań, bez spiny, bez sprintów i podjazdów, po płaskim, aby zwyczajnie uciec od szarej, covidowej rzeczywistości. Taki zwykły rowerowy relaks w oderwaniu od wszystkiego – tylko ja, rower i pusta przestrzeń dookoła.

Początkowo to nawet tak było, dopóki nie zawitałem na Rondzie Ofiar Katynia. Tamże wpadłem na pomysł, aby po raz pierwszy od dawien dawna, skierować się w stronę ulicy Katowickiej, a potem, po raz pierwszy od niepamiętnych czasów, skręcić w znaną każdemu miłośnikowi Młodej Polski ulicę, czyli Tetmajera. Ulica ta ma dwa oblicza. Pierwszym jest zjazd, a drugim – uwaga, niespodzianka – podjazd. Nie, żeby jakiś szczególny, mega stromy, czy coś z tych rzeczy. Zwyczajny, nawet niezbyt długi, ale to wystarczyło, aby mentalnie przestawić się z trybu jazdy płaskiej na urok pagórków. Potem poszło już z górki, czyli pod górkę. Przejechałem przez Rząskę, a tam podkusiło mnie, aby pojechać do Modlniczki, a następnie do Tomaszowic. Jak pomyślałem, tak uczyniłem i dorzuciłem do kolekcji kolejne metry przewyższeń. Potem było fajnie, bo raczej z góry, co niestety o tej porze roku jest nierozerwalnie związane z mniejszym lub większym wychłodzeniem organizmu, ale dałem radę.

Wieża radarowa w Zabierzowie.I tak oto pojawiłem się w Zabierzowie z mocnym postanowieniem poprawy, czyli myślą, że teraz już będzie naprawdę spokojnie. Ale gdzie tam?! Stojąc na jednym ze skrzyżowań ulic Kolejowej i Krakowskiej, na którym zamierzałem skręcić w stronę Grodu Kraka, zauważyłem naprzeciwko siebie, że droga ślicznie wznosi się w górę. Hmm, nigdy tam nie byłem, a więc… Tak, to dobry pomysł – pomyślałem i ruszyłem w górę. Początek był dość przykry, bo kolejny raz mijałem żałobników – owe świadectwo naszych czasów, przykry dowód na to, że wbrew słowom pewnej Edyty, w szpitalach nie leżą statyści udający chorych. Mozolnie piąłem się coraz bardziej stromą drogą, której nachylenie sięgało miejscami 12%. Wokół mnie był las mieniący się wszystkimi kolorami jesieni. Widok ten niewątpliwie wynagradzał wszelkie trudy wspinaczki. W ten oto sposób dotarłem do wieży radarowej górującej ponad Zabierzowem. W zamierzchłych czasach zapewne obowiązywałby zakaz robienia zdjęć w tym miejscu, ale dzisiaj nie ma z tym żadnego problemu. Uwieczniłem więc to miejsce, przy okazji uświadamiając sobie, że ostatni raz byłem tutaj jeszcze w czasach, gdy jeździłem na rowerach MTB, a konkretnie w maju 2012.

Okolice wieży radarowej.Kolejnym punktem eskapady były Balice, ale żeby tam dotrzeć, musiałem przejechać cudowną drogą przez las. To z góry, to pod górę, a wokoło romantyczno-nostalgiczne barwy, połączone z aromatycznym zapachem drzew. Bajka. Pozytywny matrix. Alternatywna rzeczywistość. Za Balicami było już dość rutynowo, czyli Kryspinów, Bielany, wały wiślane, Salwator, Wawel i ulica Krakowska, ale gdy dotarłem do Rynku Podgórskiego, pomyślałem, że mały akcencik na koniec, czyli podjazd ulicą Parkową, a potem pod Bonarkę, a potem jeszcze Łużycką, to będzie całkiem dobry pomysł na zakończenie dzisiejszej przejażdżki.

Wypadałoby zakończyć jakimś podsumowaniem, które zacznę od narzekania. Pod względem parametrów wydolnościowych, było raczej słabo, co trochę mnie dołuje, bo pokazuje, że czas nie stoi w miejscu i przepaść dzieląca mnie od młodości powiększa się z każdą chwilą. Zauważyłem jednak, że zdecydowanie łatwiej pokonuję podjazdy, co zapewne jest związane z redukcją wagi o prawie 4 kilogramy, a to dopiero początek. No i wreszcie najważniejsze. Dzisiaj naprawdę cieszyłem się jazdą, niemalże tak, jak kiedyś, gdy każdy trasa była dla mnie odkryciem. I niech tak pozostanie…

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 2 142 1491

Data 8 listopada 2020 Niedz. 12:22 14:47

Rower Ridley Helium SLX 2 68 151

Kalorie 1291kcal

Czas 2:12:47 52 787 0:30 0:23 0:00

Dystans 62.53km 52 637 12.81 12.05

Prędkość 28.25km/h 55 359 24.9 30.4 50.0

Kadencja 91rpm 120

Tętno 146bpm 171

Moc 189W 33 262 162 179 753

TSS 171 53 243

Przewyższenia 366m 37 663        265

Nachylenie + 2.9% - 3.1% + 7.4 - 7.3

Temperatura 12.9°C 12.0 15.0

Tytuł wpisu nie oznacza, że nagle przerzuciłem się na tytułowanie rowerowych wyczynów w języku Szekspira, ale dowodzi, że rower nie jest moim jedynym pomysłem na życie. „Mostly Autumn” to nazwa brytyjskiego zespołu rockowego, który odkryłem dopiero niedawno, a muzyka którego okazała się idealnie dostrojona do mojej duszy. Mocno progresywne, nostalgiczne klimaty, rozbudowane kompozycje, no i nazwa sama w sobie, pasują jak ulał do aktualnej pory roku.

Listopad to chyba najbardziej depresyjny miesiąc w roku. Jeszcze nie nadeszła zima, a ostatnie spadające liście ogłaszają, że właśnie kończy się czas złotej jesieni. Zamglone poranki, słońce, które budzi się późno i wcześnie zasypia, chłodne wieczory, zimne noce. Apokaliptyczne wizerunki zasłoniętych twarzy dodatkowo pogłębiają ten irracjonalny obraz rzeczywistości. Wczoraj, gdy przemierzałem okolice Krakowa, na każdym mijanym cmentarzu odbywał się pogrzeb, a z każdego kościoła dobiegały smutne zawodzenia ostatnich pożegnań. Jakże bolesna jest ta lekcja dla cywilizacji, która zachłysnęła się swoimi osiągnięciami, a została pokonana przez niewidzialnego wroga. Zapewne wcześniej czy później uda się wygrać z COVID’em, ale póki co, jedyną obroną są średniowieczne środki ochrony.

Niech jednak nikt nie myśli, że powyższe rozważania o lekkim zabarwieniu depresyjno-nostalgicznym z nutą katastrofizmu sprawiły, że dzisiejsza przejażdżka była radosna niczym stypa. Bynajmniej. Synergia pięknej pogody i barw jesieni sprawiły, że jechałem w nadzwyczaj optymistycznym nastroju. Wszakże ten świat jest piękny, a życie cudowne.

Na moście w Avignon? Nie - w Zelczynie.
Zelczyna.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 1 141 1490

Data 7 listopada 2020 Sob. 12:40 15:06

Rower Ridley Helium SLX 1 67 150

Kalorie 1236kcal

Czas 2:09:20 54 839 0:13 0:15 0:00

Dystans 61.16km 55 662 6.11 6.93

Prędkość 28.37km/h 52 346 26.6 27.4 45.8

Kadencja 91rpm 123

Tętno 151bpm 166

Moc 186W 43 313 159 169 845

TSS 164 57 257

Przewyższenia 201m 67 1096        241

Nachylenie + 3.3% - 3.0% + 6.1 - 5.0

Temperatura 10.7°C 10.0 12.0

Słoneczna listopadowa sobota to świetny czas, aby uciec z domu i zaszyć się w przestrzeni swojego własnego, wewnętrznego, niczym nie ograniczonego świata. Planu trasy nie miałem, ale nie miało to większego znaczenia. Po dłuższym okresie rowerowego bezruchu, każde, nawet najbardziej banalne krajobrazy widziane z perspektywy rowerowego siodełka, nabierają zupełnie innych kształtów. Cieszyłem się więc jazdą, zupełnie nie przejmując się faktem, że mój idealnie czysty rower już po kilkunastu kilometrach przestał być idealnie czysty, a po kolejnych kilkunastu w ogóle przestał być czysty. Cóż, pomimo słonecznej pogody, każde zacienione miejsce było mokre lub przynajmniej wilgotne. Ta pora roku po prostu tak ma i trzeba zwyczajnie to zaakceptować, dostrzegając piękno w mijanych krajobrazach i skupiając się na lepszej stronie życia. Ho, ho, zdaje się, że powoli zanurzam się w oceanie nostalgii, więc kończę, przechodząc do bardziej przyziemnego wątku…

Jakoś wyleciało mi z głowy, że po ostatniej przejażdżce, poziom naładowania baterii Di2 spadł do 10%. A to wcale nie jest tak, że jeśli 100% wystarcza na przejechanie ponad 2000 km, to 10% wystarczy na 200 km. Z technicznego punktu widzenia, proces rozładowania nie jest liniowy. Musiałem zatem oszczędzać na przełożeniach, czyli raczej unikać podjazdów, które wymuszałyby na mnie zrzucenie łańcucha na mniejszą zębatkę z przodu. Dlaczego? Ano dlatego, że gdy poziom naładowania spada do 5%, Di2 blokuje przednią przerzutkę, aby oszczędzić resztkę energii na zasilania tylnej przerzutki. Nie byłem więc w pełni panem swojego rowerowego losu, ale dobrze jest zbierać takie doświadczenia na łatwych trasach, zanim następnym razem człowiek wybierze się w góry z rozładowanym akumulatorem. Gdy już zatrzymałem się pod domem, wskaźnik naładowania pokazywał 5%. Eksperymentalnie spróbowałem użyć przedniej przerzutki. Udało się zrzucić łańcuch na małą tarczę, ale powrót w drugą stronę nie był już możliwy. Dobrze, że nie zrobiłem tego podczas jazdy. Ale bym się „nakręcił” – jak chomik w karuzeli.

Most na Wiśle w Niepołomicach.
Duet nagich drzew na trasie.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 8 140 1489

Data 27 października 2020 Wt. 12:50 15:48

Rower Ridley Helium SLX 8 66 149

Kalorie 1524kcal

Czas 2:48:27 34 457 0:21 0:19 0:00

Dystans 82.22km 29 375 9.60 9.69

Prędkość 29.29km/h 32 194 26.7 30.4 46.2

Kadencja 90rpm 119

Tętno 139bpm 161

Moc 177W 66 434 151 168 759

TSS 189 43 212

Przewyższenia 300m 53 831        252

Nachylenie + 3.1% - 3.2% + 7.5 - 5.9

Temperatura 18.6°C 17.0 22.0

Prawdopodobnie to ostatnia październikowa przejażdżka. Co prawda jutro też ma być pogodny i ciepły dzień, ale obawiam się, że nie będę miał czasu. Pomyślałem więc, że warto zakończyć ten jesienny miesiąc nieco dłuższą trasą, aby móc w pełni nacieszyć się barwą najbardziej nostalgicznej pory roku. W związku z tym zrobiłem sobie przerwę od pracy zdalnej i już przed trzynastą wsiadłem na rower. Pierwsza część trasy była średnio ciekawa, co w moim przypadku oznacza, że poruszałem się po drogach, które znam lepiej niż własną kieszeń. Mimo to starałem się pełnymi garściami czerpać przyjemność z jazdy, bo dobrze wiem, jak będą wyglądały kolejne miesiące – człowiek będzie tęsknił nawet za tak banalnymi szlakami. Dotarłem do Szarowa, a stamtąd pojechałem w stronę Niepołomic, by w końcu skręcić w Drogę Królewską. Na tej spokojnej drodze ukrytej w Puszczy Niepołomickiej zawsze czuję się dobrze i jest to jedno z moich miejsc magicznych, gdzie mogę bezpiecznie oderwać się od powszedniości dnia i patrzeć na świat oczami duszy. Po kilku kilometrach skręciłem na północ, przejechałem przez Wolę Batorską, by ostatecznie, zaliczywszy kilkuset metrowy odcinek szutrowy, dotrzeć do Wiślanej Trasy Rowerowej. Rozpocząłem powrót. Słońce powoli zbliżało się do linii wyznaczającej horyzont, a ja mogłem podziwiać feerię jego promieni odbijających się w królowej polskich rzek. Mijał kilometr za kilometrem, z każdą chwilą przybliżając mnie do zakończenia tegorocznego sezonu. Czy była to ostatnia plenerowa przejażdżka? Nie wiem, ale na pewno jedna z ostatnich. Wkrótce za oknem nastanie szarość, powoli otulając odarte z liści drzewa, a nieustający czas przeniesie kolejne obrazy do albumu wspomnień.

Wisła z dosłownym przymrużeniem oka.
Fragment Wiślanej Trasy Rowerowej.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 7 139 1488

Data 26 października 2020 Pon. 14:06 16:36

Rower Ridley Helium SLX 7 65 148

Kalorie 1336kcal

Czas 2:19:47 48 692 0:41 0:26 0:08

Dystans 63.76km 51 605 15.23 14.46

Prędkość 27.37km/h 63 460 22.1 32.5 60.1

Kadencja 88rpm 117

Tętno 148bpm 171

Moc 202W 17 100 159 188 748

TSS 203 39 194

Przewyższenia 561m 15 335        367

Nachylenie + 3.7% - 3.9% + 15.3 - 10.0

Temperatura 15.9°C 12.0 19.0

Znowu nie miałem pomysłu na trasę, więc pojechałem do… Swoszowic. A potem podkusiło mnie, aby skierować się do Lusiny. Drogę wybierałem na bieżąco, zerkając co jakiś czas na mapkę, wyświetlaną na ekranie mojego Garmina. Problem w tym, że na niewielkim dwuwymiarowym obrazku, trudno zauważyć coś tak istotnego, jak nachylenie podjazdów.
Migawka czasu jesieni w okolicy Lusiny.No i stało się. Skręciłem w jakąś boczną drogę, która optymistycznie rozpoczynała się zjazdem, ale wkrótce z niedowierzaniem zacząłem patrzeć na cyferki, pokazujące nachylenie. 25%, 20%, 16%... Podjazd nie był długi – jakieś 300 metrów – ale średnie nachylenie wynosiło około 14%. W tym momencie przypomnę, że po pierwsze, moja forma daleka jest od optymalnej, a po drugie, od początku pandemii przybyło mi jakieś 7 kilogramów. Na takim podjeździe 7 kilogramów naprawdę robi różnicę. Na szczęście ta wspinaczka nie okazała się finałowym podjazdem mojego żywota i mogłem kontynuować jazdę. Wkrótce okazało się, iż nie wyciągnąłem żadnych wniosków z opisanego doświadczenia i kolejny raz wpakowałem się w podjazd, a raczej w serię podjazdów od ulicy Krzyżańskiego aż do Sierczy. Może nie były już tak spektakularne, ale od czasu do czasu wskaźnik nachylenia przekraczał 10%, a przecież nadal wiozłem ze sobą, a raczej w sobie, te 7 nadmiarowych kilogramów. Na szczęście potem było już z górki, a następnie płasko, więc mogłem bezstresowo rozkoszować się jazdą. Zmierzch zapadł szybko, zdecydowanie zbyt szybko i do domu wróciłem już po zachodzie słońca. Ostatnie kilometry pokonywałem równolegle do rozpoczynającej się właśnie samochodowej blokady Krakowa z cyklu „***** ***”. Kierownicę trzymałem wyłącznie lewą ręką. Prawą miałem podniesioną w geście zwycięstwa na znak solidarności…

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 6 138 1487

Data 23 października 2020 Pt. 13:47 16:55

Rower Ridley Helium SLX 6 64 147

Kalorie 1615kcal

Czas 2:51:49 29 440 0:34 0:25 0:00

Dystans 79.25km 35 409 12.39 12.82

Prędkość 27.68km/h 60 416 21.4 30.6 56.1

Kadencja 89rpm 121

Tętno 145bpm 163

Moc 187W 37 299 157 193 715

TSS 214 29 166

Przewyższenia 492m 21 422        353

Nachylenie + 4.0% - 3.9% + 10.0 - 12.2

Temperatura 14.8°C 13.0 17.0

Lasek Wolski w jesiennych barwach.Dzisiaj najpierw ruszyłem przed siebie, a dopiero potem zacząłem szukać odpowiedzi na tradycyjne pytanie: „dokąd pojechać?”. Jakoś nie miałem ochoty na byle rutynę w ten przedostatni dzień czasu letniego. Wodząc oczami wyobraźni po wirtualnej mapie ulokowanej w sieci moich neuronów, zauważyłem, że jest takie miejsce w Krakowie, o którym zdaje się, że zapomniałem.

Jesienne korony drzew.Droga do ZOO to jeden z najbardziej popularnych krakowskich podjazdów. Można by wręcz powiedzieć, że jest kultowy. Tymczasem z zupełnie nieznanych mi powodów ostatni raz zaliczyłem go – uwaga – 22 stycznia 2016 roku! To prawie 5 lat temu. Zapewne ktoś mógłby pomyśleć, że widocznie jest wymagający, stromy, trudny, ale nie do końca tak jest. Owszem, to jakieś 1800 metrów wspinaczki o średnim nachyleniu około 6,5% z kilkoma fragmentami 12%, ale przecież nie są to wartości wykraczające poza moje możliwości, nawet teraz, gdy kondycja uleciała w bliżej nieznanym kierunku.

A zatem pomysł się narodził i pozostawało już tylko go zrealizować. Standardowo popołudniowe godziny szczytu oznaczały konieczność skanowania oczami całej przestrzeni wokół siebie, aby przedwcześnie nie zakończyć eskapady w sposób nagły i przykry, co być może wiązałoby się z koniecznością odwiedzenia szpitala, a tamże – dzięki „perspektywicznej” polityce władz naszych umiłowanych – miejsc wolnych brak. Jechałem więc uważnie, ale na tyle dynamicznie, że wkrótce zameldowałem się na Woli Justowskiej i mogłem pokonywanie rzeczonego podjazdu rozpocząć.

Nie mogę powiedzieć, że tryskałem energią i dziarsko piąłem się w górę, ale źle też nie było. Jechałem swoim, spokojnym tempem i wkrótce zameldowałem się na górze. Góra to pojęcie nieco względne, bo kontynuowałem jazdę Aleją Żubrową i zatrzymałem się dopiero na jej końcu. To nie był specjalnie szczęśliwy pomysł, bo na podjeździe wylałem sporo potu i teraz zwyczajnie zacząłem marznąć. No, ale trzeba było przecież „cyknąć” kilka fotek.

Ridley Helium SLX odpoczywa na szczycie podjazdu.Potem zaliczyłem szybki i stromy zjazd Aleją Wędrowników, co wychłodziło mnie jeszcze bardziej, ale już wkrótce mogłem się rozgrzać na ulicy Orlej. Zjechałem do ulicy Chełmskiej i rozpocząłem drogę powrotną, a przynajmniej taki miałem zamiar. W okolicy Wawelu doszedłem jednak do wniosku, że jedzie mi się na tyle fajnie, że może szkoda wracać tak wcześnie. Dojechałem więc aż do Mostu Wandy, przejechałem na drugi brzeg Wisły, a następnie skręciłem na wschód i pojechałem do Brzegów. Skierowałem się na południe, przemknąłem kawałeczek obwodnicą Wieliczki, zawróciłem na północ, aby po kilku minutach pojawić się na ulicy Bieżanowskiej. Zanim ostatecznie zameldowałem się pod domem, dokręciłem jeszcze kilka kilometrów.

I tak oto pożegnałem letni czas.

Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 5 137 1486

Data 21 października 2020 Śr. 14:08 16:53

Rower Ridley Helium SLX 5 63 146

Kalorie 1531kcal

Czas 2:31:54 43 578 0:18 0:14 0:00

Dystans 76.85km 38 422 8.95 6.86

Prędkość 30.35km/h 9 58 28.5 29.4 48.8

Kadencja 91rpm 117

Tętno 145bpm 163

Moc 190W 32 250 168 175 660

TSS 193 41 205

Przewyższenia 260m 61 929        244

Nachylenie + 2.9% - 3.8% + 6.1 - 9.3

Temperatura 15.6°C 13.0 17.0

Pogoda nareszcie się poprawiła, więc po dłuższej przerwie mogłem znów wsiąść na rower. A wiele się zmieniło przed te jedenaście dni. Chociażby to, że Kraków „awansował” do czerwonej strefy, więc musiałem założyć maskę na twarz. Już to samo w sobie jest wystarczająco frustrujące, bo jakkolwiek nie mam żadnych zastrzeżeń co do konieczności zasłaniania ust i nosa oraz zachowania dystansu w przestrzeni publicznej, to wymóg ten dla osób niezawodowo uprawiających sport,
Zachód.uważam za pozbawiony sensu. Ale, czy mogę oczekiwać sensownych i przemyślanych działań ze strony rządu i parlamentarnej większości, które zmarnowały pół roku na walkę z LGBT i przepychanki we własnych szeregach? Czy mogę spodziewać się rozsądnej polityki zdrowotnej w państwie, którego nieudolny i niesamodzielny premier ogłosił kilka miesięcy temu, że wirus jest w odwrocie? Czy mogę liczyć, że zgraja nieudaczników, którzy rozpieprzyli publiczne pieniądze na maseczki bez certyfikatów, respiratory, których nie było, że o 70 milionach na wydrukowanie niepotrzebnych kart wyborczych już nie wspomnę, zacznie nagle postępować w sposób logiczny i uczciwy? Nie, nie mogę. Kolejny raz muszę liczyć sam na siebie, bo państwo ma mnie w nosie i zauważyłoby, że istnieję, wyłącznie wówczas, gdy przestałbym płacić podatki lub składki ZUS. A obawiam się, że to dopiero początek kłopotów, bo nic nie wskazuje na to, że wirus zniknie tak samo szybko, jak się pojawił.

A miało być o rowerze, o przejażdżce, o urokach jesieni. Może następnym razem? Dzisiaj jestem sfrustrowany tym, co widzę. Do tego stopnia, że jadąc doskonale sobie znanym ciągiem pieszo-rowerowym wzdłuż ulicy Wielickiej, zapomniałem, że znajduje się na nim „niespodzianka” w postaci kilku schodów. Pomijam fakt, że w ogóle nie powinno być tam czegoś takiego, ale w sumie dotychczas mi to nie przeszkadzało, bo zjeżdżałem pochylnią dla wózków. Ale dzisiaj coś mnie zaćmiło i zjechałem… po schodach. Czaicie? Rowerem szosowym po schodach! Na pełnej prędkości! Na szczęście nic się nie stało, chociaż najadłem się trochę strachu, bo to jednak dziwne uczucie, gdy człowiek nagle uświadamia sobie, że droga, którą jedzie, właśnie się kończy.