Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 7 77 863

Data 21 lipca 2016 Czw. 16:16 20:04

Rower Ridley Fenix 7 40 185

Kalorie 2225kcal

Czas 3:44:25 16 153 1:04 0:44 0:00

Dystans 110.22km 15 109 27.16 24.23

Prędkość 29.47km/h 24 171 25.3 32.5 56.2

Kadencja 90rpm 140

Tętno 137bpm 163

Moc 199W 22 143 160 187 673

TSS 264 15 78

Przewyższenia 854m 32 151        325

Nachylenie + 3.1% - 3.5% + 8.7 - 13.0

Temperatura 24.7°C 20.0 28.0

Dwa dni temu umyłem rower, co wedle jednego z prawideł winno sprawić, iż dzisiaj powinien padać deszcz. Nic z tych rzeczy. Było słonecznie, bardzo ciepło, a wiatr był zbyt słaby, aby pozostawić rysę na idyllicznym wizerunku lipcowego popołudnia. Wyjechałem nieco później niż zwykle, bo moją uwagę od przygotowań odwracała transmisja górskiej czasówki na Tour de France. Intensywnie zastanawiałem się także, dokąd mam pojechać, ale w końcu dałem za wygraną i pomyślałem, że po prostu pojadę bez nakreślonego planu, bo już nieraz przekonałem się, że spontaniczne podejście potrafi pozytywnie zaskoczyć.

Po ostatniej deszczowej i dość krótkiej przejażdżce byłem głodny jazdy, więc nie zamierzałem wracać do domu zanim nie przekroczę magicznej bariery stu kilometrów. Człowiek od wieków tworzy symbolikę, nadając specjalne znaczenie słowom, liczbom czy przedmiotom i w tym kontekście wartość 100 jest z pewnością ciekawsza i lepsza niż np. 87. Trzeba się więc cieszyć, że w świecie „normalnych” ludzi obowiązuje system dziesiętny, bo gdyby obowiązywał np. szesnastkowy, to za liczbą 100 kryła by się konieczność przejechania 256 kilometrów, co w powszedni dzień po pracy byłoby niezłym wyzwaniem.

Powyższy plan zrealizowałem dość chytrze, jadąc do Bochni w skomplikowany sposób, polegający na przemierzaniu różnych dróg, które niekoniecznie biegły na wschód. Raz się więc zbliżałem, raz od Bochni oddalałem, a gdy już zawitałem w okolice bocheńskiego rynku, licznik wskazywał całkiem pokaźną wartość, upoważniającą mnie do wybrania prostej, prawie niekombinowanej drogi powrotnej. Prawie, bo zamierzałem przejechać Górnym Gościńcem. Tam udało mi się nawet pobić własny rekord na jednym z segmentów, co znacznie poprawiło mój nastrój. Będąc już u bram Krakowa, skierowałem się do Wieliczki, aby do domu wrócić bardziej wymagającym szlakiem przez ulice Krzemieniecką i Kuryłowicza.

Niebo zaczęło zmieniać swoją barwę, przechodząc z błękitu w czerwień, gdy zatrzymywałem swój rower pod domem, dziękując Bogu za kolejny dzień i piękne chwile rowerowej samotności.