Podsumowanie Profil Prędkość Moc Tętno Temperatura

Aktywność 1 71 857

Data 5 lipca 2016 Wt. 15:49 19:40

Rower Ridley Fenix 1 34 179

Kalorie 2276kcal

Czas 3:42:25 19 170 1:18 0:53 0:00

Dystans 106.07km 26 156 31.73 30.22

Prędkość 28.62km/h 42 315 24.1 33.7 68.2

Kadencja 90rpm 143

Tętno 139bpm 158

Moc 209W 7 57 165 201 785

TSS 291 5 37

Przewyższenia 1163m 7 51        389

Nachylenie + 3.7% - 3.9% + 12.6 - 15.6

Temperatura 25.3°C 22.0 27.0

Jakkolwiek jazda na rowerze jest dla mnie formą aktywnego odpoczynku, to zafundowałem sobie aż cztery dni odpoczynku od tego „odpoczynku”. Od czasu do czasu potrzebna jest taka przerwa, po której z reguły odczuwam taki głód jazdy, że żadna siła nie jest w stanie zatrzymać mnie w domu. Tak było i tym razem, a jedyną niewiadomą pozostawał kierunek eskapady. Wracając z pracy miałem jednak wystarczająco dużo czasu, aby rozstrzygnąć i tę kwestię. Byłem więc gotowy.

Na pierwszej części trasy znalazły się Kosocice, Wieliczka, Siercza i Rożnowa. Potem pojechałem do Raciborska, ale nie korzystałem przez cały czas z głównej drogi, lecz pozwoliłem sobie na mały skok w bok na wąski szlak, którym jeszcze nigdy nie miałem okazji jechać. Podsumowując, początkowy etap przejażdżki był mocno pagórkowaty, ale po kilku dniach przerwy jechało mi się na tyle lekko i swobodnie, że żadne wzniesienia nie były mi straszne. To dobrze, bo profil trasy nie przewidywał zbyt wielu płaskich odcinków.

Kolejne kilkanaście kilometrów było kalką jednej z ostatnich przejażdżek. Przejechałem przez Gorzków, Świątniki Górne, Mogilany, a następnie zjechałem do Radziszowa. Pojechałem na południe i nieopodal skrzyżowania z drogą 52 zawróciłem na północ. Dojechałem do Rzozowa, skręciłem na zachód. Droga znów pięła się w górę, a konkretnie zawierała trzy odcinki oznaczone znakiem ostrzegawczym A-23, czyli stromy podjazd. To dość krótkie, twarde podjazdy, które, gdy moc jest z nami, można spróbować zaliczyć na dużej tarczy. Moc była ze mną, ale pierwsze dwa przejechałem dość miękko, pamiętając, że to dopiero połowa drogi. Na odrobinę szaleństwa pozwoliłem sobie dopiero na ostatnim z nich, tuż przed wsią o wdzięcznej nazwie Polanka Hallera. Wkrótce potem skręcałem już na północ, bo po zaliczeniu kolejnych kilku pagórków pojawić się w Zelczynie, rozpoczynając łatwą część trasy, która miała zaprowadzić mnie do Skawiny, a następnie do Tyńca.

Aby nie popaść w całkowitą rutynę, z Tyńca do Krakowa nie pojechałem najkrótszą i najprostszą z możliwych dróg. Kluczyłem trochę po malowniczej okolicy, zamkniętej od północy Wisłą, a od południa autostradą A4. Przygoda powoli dobiegała końca, gdy dotarłem na Dębniki. Wracając do domu zatrzymałem się jeszcze na moment nad ulicą Powstańców Śląskich, aby rzucić okiem, a w zasadzie obiektywem aparatu fotograficznego, na najbardziej ambitną inwestycję Krakowa, którą jest budowa łącznicy kolejowej. No i proszę. Tak się złożyło, że cały romantyzm i urok dzisiejszej trasy został udokumentowany tak bardzo prozaicznym widokiem. Ale czy technika nie może być czymś ekscytującym? Moje inżynierskie skrzywienie zawodowe pozwala mi udzielić jedynej słusznej odpowiedzi – może!



Budowa łącznicy kolejowej